de tweede gasten

Reisverslag Oslo dag 90-105

Een aantal dagen dan ik eigenlijk had gepland kan ik mezelf er dan toch echt toezetten om weer even wat te schrijven, zodat ik mijn gevoelens en gedachtes van afgelopen tijd kan weergeven en structureren. De afgelopen week zijn er 2 hele belangrijke en leuke dingen gebeurt die ik even uitgebreid zal bespreken. Ik zit vandaag 105 dagen in Oslo en ik heb er nog 40 te gaan. Nu ik zo tegen het einde aankom beginnen de dubbele gevoelens toch wel te komen.

Afgelopen vrijdag kwamen mijn 2e gasten aan. Kyle en Niels (mijn vrienden uit Nijmegen) waren in de vroege morgen om 4 uur al opgestaan om met de trein vanaf Nijmegen, naar Amsterdam te gaan om vervolgens door te vliegen naar Oslo. Ik stond om half 11 bij de aankomsthal, want ze zouden om 10 voor 11 landen. Ik had mijn boek bij van Noors, omdat ik die dag Noors examen had en ik nog even wat kleine dingetjes door wilde nemen. Het blijft erg leuk om op een vliegveld te zijn. Het is altijd erg leuk om te proberen te gokken waar de verschillende mensen vandaan komen en wat hun bestemming is. Er kwamen mensen uit de aankomsthal met korte broeken en slippers, maar ook mensen met dikke truien en mutsen. Op een gegeven moment zag ik dat de jongens waren geland en kwamen ze door de entree van de aankomsthal. We waren zo blij dat we elkaar een dikke knuffel gaven. Ik begeleidde de jongens naar de ticketverkoop van de trein en daar begon de eerste kennismaking met de Noorse taal voor Kyle en Niels. Gelukkig wist ik precies hoe de kaartjes gekocht konden worden en was het geen probleem. De treinen in Oslo zijn met stopcontacten, Wifi, lichtjes en comfortstoelen heel wat luxer dan de treinen van de NS vonden de jongens. We kochten een metrokaart zodat we het hele weekend zonder problemen overal heen konden en gingen naar mijn appartement waar we een gebakken eitje aten. Daarna ging ik snel naar mijn Noors examen, terwijl Kyle en Niels de stad gingen verkennen met een eigen sightseeing. Ik gaf ze de tip om te beginnen bij het paleis van de koning en erna naar het opera house te gaan. Toen ik aankwam bij het Noors examen was iedereen erg zenuwachtig. Mensen wilden alle grammatica met mij bespreken. Ik praat vlak voor een examen het liefst zo min mogelijk over de stof, zodat ik niet in de war raak en kan vertrouwen op de kennis die ik zelf heb opgedaan. Soms kunnen dit soort gesprekken over de stof je heel zenuwachtig maken, en dat is zo net voor je examen niet handig en onnodig. In Noorwegen gaat een tentamen een beetje anders dan in Nederland. De docent leest eerst alle regeltjes voor en je moet bij je tafel een paraaf geven als teken van aanwezigheid. Wanneer je klaar bent met het examen moet je nog een paraaf neerzetten als teken van inleveren. Het tentamen begon met een dictee die niet heel erg moeilijk was. Het dictee ging erg goed totdat mijn 2 pennen het bij de laatste zinnen begaven. Ik moest de zinnen goed onthouden, terwijl ik probeerde om mijn pen weer te laten werken. Toen dit gelukt was, was ik de zin vergeten en heb ik maar verzonnen wat me logisch leek. Gelukkig gingen het grammaticagedeelte en het essay wel goed. Ik heb mijn essay geschreven over mijn familieleden en wat we zoal allemaal samen doen. Ik heb opgeschreven dat ik een hele gezellige en knusse familie heb. Na het Noorse examen en nog wat na te hebben gepraat met onze lieve docente ben ik naar de McDonald’s gegaan omdat Niels en Kyle daar moe van de sightseeing hadden plaatsgenomen. Ze zaten er al 1,5 uur te relaxen en te genieten van een milkshake. Ik kocht zelf 2 hamburgers om mezelf te belonen. Het mag toch wel gevierd worden dat het tentamen goed ging en ik zeker weet dat ik het heb gehaald. We gingen hierna naar een terras om wat biertjes te drinken en kwamen erna terecht in een pizzarestaurant. Het eten bij Munchies was weer mislukt, omdat het daar simpelweg altijd veel te druk is. Gelukkig was de pizza erg lekker. We bespraken wat er in Nijmegen allemaal was gebeurd en of ik veel gemist had. Het was erg leuk om de jongens weer te zien, maar Kyle zei toch dat het lijkt alsof je elkaar gewoon gisteren nog zag. Nouu het was toch al 100 dagen geleden hoor Kyle. Toen de pizza op was zijn we naar Rex pub geweest om wat bier te drinken dat iets goedkoper was. We gingen uiteindelijk om half 1 terug naar mijn appartement, omdat de jongens toch wat moe waren van de reis en ik moe was van mijn tentamen.

Zaterdag werden we rond 11 uur wakker en ontbeten we gezellig samen aan tafel. Ik had in deze ochtend brood gehaald bij de supermarkt want dit was op. Kyle had deze ochtend flink de schik in, want hij wisselde de dop van de pindakaas om met die van de pasta. Niels en ik zeiden beiden dat we daar niet in zouden trappen. De volgende ochtend pakte ik dus wel de pasta terwijl ik de pindakaas wilde vanwege deze verkeerde dop. We gingen deze zaterdag met de metro naar de stad, omdat we graag met een boottour wilden gaan die 2 uur duurde, 30 euro kostte en ons de fjorden van Oslo zou laten zien. Toen we bij de boot aankwamen stond er op het bord dat we te laat waren met het kopen van tickets. We besloten toen om maar gewoon de gratis RUTER-boot te nemen die langs de eilandjes gaat. De fjordenboot zat ook eigenlijk veel te vol, dus echt heel leuk en comfortabel had het waarschijnlijk niet geweest. Het weer was deze dag heerlijk en we genieten volop van de zon op de boot. We besloten af te stappen bij het eilandje Gressholmen en liepen daar 2 uur lang door de wildernis te banjeren. We zagen hommels, spinnen, bloemetjes, ganzen, eenden en veel strand (zie foto’s). Kyle vergeleek het eilandje met de duinen van zeeland en Niels en ik moesten beiden erg lachen. Na 2 uur pakten we de boot terug en gingen we op zoek naar een terrasje in de stad. We kwamen terecht bij de sportsbar: O’learys. We dronken wat biertjes en lachten erg hard om een vrouwtje met een hele opvallende lach. In Oslo centrum was het een complete chaos deze dag. Er was een protest bezig tegen kinderen in derde wereld landen die niet naar school kunnen. De noren zongen en schreeuwden en liepen met spandoeken door de straat na een bepaalde lezing van een professor of ambassadeur. Het was deze dag ook de dag van de diversiteit in Oslo. Er werden gratis Perzische doeken uitgedeeld in verschillende kleuren en alle Noren liepen hiermee rond. Het was een erg mooi tafereel. Toen het bier op was en we helemaal waren ingedut door de warmtelampen op het terras gingen we naar het huis van Madalena uit Portugal en Irene uit Leiden, omdat we waren uitgenodigd voor een taco-diner. Madalena had 9 mensen uitgenodigd waarvan ik de helft niet kende, maar het was heel erg gezellig. Ze is een erg goede gastvrouw en zorgde zelfs voor een 2de lading met vlees en tortilla’s. Portugezen willen niet graag dat er eten overblijft en ze blijven je volstoppen met eten net zolang tot je weggaat of overgeeft. Toen we helemaal vol zaten bleek ze ook nog een browniecake te hebben gemaakt als toetje. Eigenlijk zaten we vol, maar omdat dit er zo lekker uitzag konden we dit niet laten staan. Kyle en Niels vonden het erg gezellig, ze praatten met Irene en Celine over Noorwegen en onze eigen studies. We konden echter niet te lang blijven, want we hadden een feestje op het programma staan bij Anoe uit Bergen op Zoom. Anoe had een feestje georganiseerd samen met haar flatgenoten in ons complex. Het feestje was erg gezellig en gevarieerd. Er waren Spanjaarden, fransen, Belgen, Russen, Nigerianen, Tsjechen en noem maar op. Kyle Niels en ik hadden het feesten met elkaar erg gemist en we namen het er dan ook lekker van. Het was zo gezellig dat om 12 uur de Guard kwam en ons allemaal het complex uitveegde vanwege geluidsoverlast. We besloten dat het feestje nog niet klaar kon zijn en gingen maar naar het huis van mij en Matt, omdat wij op een hogere verdieping wonen en we dan waarschijnlijk minder goed gehoord zouden worden. Het feestje duurde tot half 5 in de nacht en iedereen had het heel erg gezellig met elkaar.

Zondag hadden we gebruik gemaakt van de gratis Oslopassen die deze dag werden uitgedeeld. We gingen naar het nationaal museum van Noorwegen waar het schilderij ‘the scream’ hangt. Niels en Kyle vonden de schilderijen erg interessant, het grappige was dat er veel schilders nilsen of Nielsen heetten. Niels was hier stiekem al eerder geweest in een vorig leven. Bij het schilderij ‘the scream’ (die achterin de tentoonstelling staat zodat je het hele museum door moet voor het zien) stond een grote crowd van chinezen en andere Aziaten die allen met hun camera dezelfde foto wilden maken van het schilderij waarna ze tevreden wegliepen. We konden ons tussen de fotograferende mensen wurmen en zagen het beroemde schilderij. Kyle vertelde dat de persoon niet schreeuwt,maar dat deze zijn oren bedekt omdat de omgeving hem een soort van aanvalt. Nadat we de scream hadden gezien gingen we naar het Vigilandpark, omdat Niels van verschillende kanten had gehoord dat dit een van de topattracties van Oslo is. Hiermee ben ik het volledig eens want de beelden zijn prachtig. We liepen rond en lachten om de rare poses die de beelden hebben. We dronken op de valreep van sluiting een bakje koffie en liepen erna naar de Domino’s in Oslo, omdat Kyle het leuk vindt om het bedrijf waar hij werkt overal te fotograferen. We besloten een pizza te delen met z’n allen als late lunch. De pizza was 40 cm in de diameter en was voor onszelf veel te groot geweest. Hierna dronken we wat biertjes bij het Nederlandse café Amsterdam, omdat ik dit een erg mooi café vond en het toch even aan de jongens wilde laten zien. We betaalden 8,50 voor een halve liter heiniken. Gelukkig kregen we wel onbeperkt gratis pinda’s. De hele tafel zat onder de pindaschelpen, dit waren echt Nederlandse taferelen zoals we altijd doen in Nijmegen in het Bascafé. We zochten hierna naar een Noorse tent om te eten, maar aangezien we die niet vonden kwamen we terecht in de Burger King. We hebben echt alle grote Amerikaanse ketens gehad.

Op maandag was het de laatste dag van Kyle en Niels in Oslo en we besloten om samen naar het sognsvannmeer te lopen waar we de lente tot leven zagen komen. Overal waren vogels, moeders met babies en we vonden 100 kikkers in een plas met heel veel kikkerdril. Niels en Kyle begrepen wel waarom ik regelmatig rond het meer ren om tot rust te komen. Hierna gingen we naar het centrum en hadden we samen een Noorse lunch bij Café Cathedraal. We namen allen een cappuccino en een omelet met zalm, 2 stokbroodjes en wat salade. De zalm was heerlijk vers en het omelet vulde erg goed. We dronken nog wat biertjes bij de haven waar onze tafel nat werd door de regen. Toen was het toch echt tijd om  afscheid te nemen. Ik was een beetje jaloers omdat ik ook wel mee terug had gewild naar Nederland, maar in Oslo is het gelukkig ook heel erg leuk. Ik heb die avond gelijk samen met Matt gegeten die Taco’s had gemaakt en ik ben begonnen aan het studeren voor mijn tentamens die er in mei ook aankomen. Ik ben deze week ook omgeschoold tot de boksleraar van Diego. Gisteren hebben Diego en ik samen gebokst in de sportschool en zijn we zo fanatiek bezig geweest dat onze armen vandaag veel spierpijn hebben. Ten slotte ben ik vandaag naar de Nederlandse ambassade geweest waar ik een lezing heb gehad van de onderbaas en enkele stagaires. Het was erg leuk om te weten te komen dat de ambassade niet alleen paspoorten levert, maar ook vele andere onbekende taken heeft.

De komende weken heb ik geen les meer, maar ik heb genoeg te doen. Ik moet nog veel artikelen lezen en ik moet 2 essays schrijven over alle stof van afgelopen semester. Daarnaast gaan er al een aantal mensen vertrekken uit Oslo waardoor er toch al afscheid genomen dient te worden. Het einde komt in zicht en dat is soms fijn, maar het is ook erg jammer om te merken dat je goede vrienden hebt gemaakt die je lang niet zult zien. Gelukkig kun je ze altijd spreken via social media en heb ik nu een goede reden om al deze landen af te gaan in de komende jaren.

Groetjes Remco