De tijd vliegt !

Reisverslag Oslo dag 81-90

Hallo, daar ben ik weer. Mijn excuses voor het niet schrijven deze week, maar ik ben erg druk met het studeren voor mijn examen in de Noorse taal dat volgende week vrijdag plaatsvindt. Deze dagen met studeren, films kijken, socializen en sporten zijn weer voorbij gevlogen. Eigenlijk vliegt de tijd hier in Oslo al sinds ik hier ben. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik op het vliegveld stond en afscheid nam van iedereen. Het is vandaag dag 90 en ik ben m’n eigen vrienden, familie en kennissen in Nederland in deze tijd zoveel gaan waarderen. De vele vrije tijd in Noorwegen geeft stof tot nadenken over het leven en wat goed en slecht voor je is. Het gaat in ieder geval goed met me, erg goed.

Woensdagochtend heb ik dan na de teleurstellende regen van maandag en dinsdag wat tijd gepakt in mijn eentje op de piste. De sneeuw was slecht en bevatte gaten, stenen en stukjes met gras. De hele piste stond vol met gevarentekens en kruizen om de plekken aan te geven waar je niet mocht komen. Ik was echter zelf op deze dag op mijn allerbest en het lukte me om al slalommend tussen alle stukken gras, ijs en steen heen te komen. Ik was deze dag een van de weinige bezoekers van het skipark. Ik had het hele park voor mezelf, ik moest het enkel delen met een aantal hippe oude Noren die op hun oude leeftijd nog met volle snelheid naar beneden skieden van de zwarte piste. Ja de bejaarden in Noorwegen zijn altijd de hort op. Wanneer ze niet kunnen lopen gaan ze skiën en andersom. Natuurlijk heeft elk Noors oudje zoals ook vaak in Nederland het geval is zo een klein hondje ( een keffertje ). Deze blijft natuurlijk niet thuis,maar die gaat gewoon mee naar de piste en wordt op het terras van het restaurant achter gelaten waarna ze bij iedereen lopen te schooien. Zoals jullie vast al denken werd ik slachtoffer van het schooien van een van de hondjes. Hij trok mijn verse eierwafel bijna uit mijn hand. Ik besloot mijn peperdure eierwafel van 30 kroon niet te delen met dit keffertje, dat waarschijnlijk al genoeg eten krijgt van zijn eigen baasje. Hierna ben ik weer gaan snowboarden en kwam ik terecht bij een gedeelte waar enkel ijs lag. Ik zag dit te laat en ging vol op mijn plaat en schaafde mijn rug voor de 5de keer die week open. Kwaad dat ik was, omdat ik niet wilde vallen op deze laatste dag. Ik snowboarde verder en kwam terecht in de skilift met een Noor die erg aardig was en vroeg of het snowboarden lukte met deze slechte sneeuw. Ik antwoordde dat het goed oppassen was, maar dat het wel lukte. De Noor vertelde dat het park eerder sluit dan normaal, omdat de lente eerder was ingevallen dan de jaren ervoor. Hij zei dat ze in Noorwegen toch wel merken dat de winters zachter worden de laatste jaren. Hij hoopte dat ze weer strenger worden, zodat ze langer kunnen skiën volgend jaar. Na nog een aantal keer naar beneden gaan was het tijd om mijn snowboard terug te brengen naar de rechtmatige eigenaar en naar het onderzoekslab van psychologie te gaan om mee te doen aan een test. Tijdens het terugbrengen van mijn snowboard kwam ik Anna uit Hongarije tegen in de tram. Ze was zelf ook onderweg naar de skiverhuur en we trokken samen op, dit was erg gezellig. Het weer was deze dag erg mooi en de dag werd nog mooier. Na het onderzoekje ben ik gaan eten en heb ik deelgenomen aan de pubquiz in Kringsja Pub. De vragen waren ontzettend moeilijk en vaag, maar het was reuzegezellig. Vooral omdat de vriend van Anoe er was(Tim). Tim is een oude maat van mij van het roncalli die ik al 5 jaar niet had gezien, maar het was alsof we nog gisteren samen in de kantine zaten van het roncalli. Het is fijn om te merken dat het bij sommige mensen niet uitmaakt hoe lang je ze niet ziet, het zit toch wel goed. Na een afterparty bij Anoe met nacho’s uit de oven met kaas en tomaten was het tijd om naar huis te gaan en deze prachtige dag af te sluiten.

Donderdagochtend ben ik samen met Sylvestre uit Utrecht naar het centrum van Oslo geweest om een outfit te halen voor een Raveparty in het complex. We gingen naar de carnavalswinkel en hadden veel plezier met het passen van maskers en pakken die ze verkochten. Onze outfit was uiteindelijk niet zo bijzonder, omdat deze bestond uit 3 zweetbandjes die fluoriseren en knalgeel waren. Toen we onze outfit hadden gekocht, wilde ik graag goedkope schoenen kopen van een cadeaubon van 200 kroon die ik had verdiend met het deelnemen aan het psychologische onderzoek. De schoenen in Oslo waren ongeveer dezelfde prijs als die in Nederland, maar ik besloot om toch maar te wachten en kocht van het geld een coole zonnebril. Deze kon ik deze dag erg goed gebruiken, het weer was niet mooi maar Noren lopen al met een zonnebril zodra het boven de 0 graden is. Je moet toch een beetje meegaan met de Noorse mode(zie foto van zonnebril). Na het bezoeken van 5 andere schoenenwinkels en veel te hebben geroddeld over alle Noorse mensen op straat gingen we beide onze eigen weg weer. Ik had deze middag met Tim afgesproken om hem het Sognsvannmeer te laten zien zodat we wat bij konden praten. Dit was erg gezellig, we praatten honderduit over dingen die gebeurden op het Roncalli, over mensen van het Roncalli en hoe het eigen leven is veranderd en dat van hen. Na een uurtje of 2 waren we weer terug bij mijn complex en was het al bijna tijd voor mijn eerste les in 3 weken. De Noorse les stelt deze weken niet zo heel veel voor. Iedereen moet een presentatie geven, het onderwerp is meestal een trip naar een bepaalde plek in Scandinavië, omdat de docent het leuk vindt om te weten wat allemaal uitvoeren. Na deze presentaties is het meestal tijd voor een half uur pauze met koffie, waarna we een dictee schrijven en samen bespreken. Ik had voor het laatste dictee een 8 en voor diegene daarvoor een 9. Ik was hierop erg trots. Ik heb gisteren zelf ook mijn presentatie gedaan over mijn trip naar Bergen in januari. Het was helemaal niet eng om te presenteren, omdat de klas door al de koffie die we samen drinken erg informeel is geworden en ik iedereen goed ken. Onze docent weet echt goed dat de gespannen sfeer in een klas goed verandert wanneer je de klas door middel van een bakje koffie met elkaar laat communiceren. Het weekend stond voor de deur op donderdagavond al en we hadden vrijdagavond een aantal mensen uitgenodigd. Ik verwachtte rond de 7 man voor een drankje en wat social talk, maar uiteindelijk zat mijn hele keuken om 12 uur s’nachts vol met 22 man. Iedereen had vrienden meegenomen. Er werden drankspelletjes gedaan en iedereen maakte erg gezellig contact met elkaar. Het leuke was dat ik 2 verschillende vriendengroepen bij elkaar had gebracht. De oude kringsja groep en de nieuwe vrienden die ik ken via Sylvestre mixten goed met elkaar. Er waren later zelfs nog momenten dat het vuur hoog opliep tussen deze personen. En dan niet het kwade, maar het positieve vuur. Dit was een erg gezellige boel.

Tenslotte heerst er wanbeleid bij SIO(de organisatie van mijn kamer). Ik kreeg gisteren een mailtje waarin eigenlijk stond dat ik op 4 juni moest oprotten, omdat mijn kamer opeens gerenoveerd wordt. Terwijl ik een contract had tot eind juli. Ze breken het contract gewoon en verplichten je om ergens anders een kamer te gaan zoeken. Ik kan me voorstellen dat dit behoorlijk rot is voor andere internationale studenten die nog voor 1 maandje in Noorwegen studeren. Gelukkig ben ik zelf al weg wanneer er wordt gerenoveerd en heb ik er enkel voordeel van, omdat ik niet hoeft op te ruimen voordat ik wegga. Gisteren was ik zooooo blij. Ik kwam weer in de uitzending van 3FM en won kaarten voor RONNIE FLEX EN VRIENDEN in Ahoy Rotterdam op 17 juni. Ik werd weer gebeld en kwam in de uitzending bij Frank van der Lende en kreeg de kaartjes. Ik stond te schreeuwen van blijdschap. Na de Noorse les heb ik nog samen met Matt, Luke en Jari Champions league gekeken in Andys Pub. De wedstrijd was erg leuk en we vierden met een biertje dat ik de tickets had gewonnen. We bleven na de wedstrijd nog hangen in de kroeg, omdat er een live-zanger was die allemaal Amerikaans liederen zong.

Nog 56 dagen in Oslo tot ik terugkom en er zijn al zoveel leuke dingen gepland voor als ik terug ben.

Groetjes,

Remco