het afscheid en een onverwachte bezoeker

Reisverslag Oslo dag 126-144

Ik had gezegd dat ik het volgende verslag in Nederland zou gaan schrijven, maar ik kon het gewoon na het afscheid van mijn Spaanse maatjes Ana, Aria en Gemma en het inpakken van mijn eigen koffers niet laten om mijn gedachtes van mij af te schrijven. Vorige week vrijdag afscheid genomen van Matt op het centraal station en de hele week het zien van Matt zijn lege kamer. Noorwegen is over het algemeen een hele spectaculaire rollercoaster geweest van emoties. Het missen van je familie en vrienden, het leren kennen van hele leuke mensen afkomstig uit de hele wereld, depressie door de lange en koude nachten, filmavonden met Matt, 3 uur per dag in de sportschool hangen, omdat je niks te doen had, heel veel gezamenlijke dinertjes, vrienden die op bezoek komen en betere vrienden werden, huisgenoten die je altijd om hulp kon vragen, de leukste lerares in Noors ever, reizen naar het noorderlicht en noem maar op. Ik heb zoveel positieve en negatieve verhalen als ik terug ben.

Net voordat Matt wegging werd ik opeens aangesproken via FB door mijn oud-collega Bjorn uit Nijmegen. Bjorn studeert in Finland en wilde graag naar Oslo gaan, maar hij vroeg dus of hij bij mij mocht slapen. Ik besefte me dat ik Bjorn minder goed kende dan ik eigenlijk dacht, omdat we elkaar alleen kenden van de werksfeer waar hij mijn crewtrainer was. Ik weet nog dat we soms botsten, omdat ik niet altijd even goed naar hem luisterde. Bjorn kwam aan op het station in Kringsja in de vroege morgen en het was gelijk heel relaxt. Het voelde alsof je iemand hebt die precies hetzelfde is en heeft ervaren als jijzelf, maar dan in Finland. Maar ook Bjorn had de rollercoaster aan emoties en vrienden over de gehele wereld gemaakt. We aten samen gebakken ei en maakten erna een lange hike van wel 10 km (de foto’s volgen nog). Er was een gemakkelijk fietspad, maar wij kozen ervoor om steeds van dit pad af te gaan in de hoop op diertjes en planten. We hikten via ullevalseter naar hammeren. Aangekomen bij ullevalseter hadden we al blaren op onze voeten. Bij ullevalseter was een soort teletubbielandschap met een witte pony en 2 moeders met hun babies. Wij vermoeden dat de pony van de moeders was, want de pony mocht wel heel erg dichtbij de kinderen komen. Het kon natuurlijk ook gewoon dat ze onvoorzichtig waren. Na het eten van een banaan met een koolmeesje die helemaal niet bang was gingen we verder. We liepen naar de dam en we vulden onze bidons met het vers gefilterde water om te kijken of er verschil tussen het kraanwater en dit verse water zat. Het verse water smaakte eigenlijk veel lekkerder dan het kraanwater. We liepen verder langs de rivier en probeerden foto’s te maken bij elke waterval totdat we terecht kwamen bij het grote meer. Om dit meer stond een groot hek, maar dat hield ons niet tegen want er zat een gat in. We kropen door het gat om te kijken hoe groot dit meer ongeveer zou zijn. Het meer was zo groot dat we het einde niet konden zien. De volgende dag ben ik met Bjorn naar het poolexpeditie museum geweest waar de reizen naar de pool werden weergeven. Het was een goedkoop museum dat heel erg interessant was. Het museum was om 2 boten heen gebouwd die in het museum stonden. Ze hadden dus eerst de boot neergezet en daarna eromheen gebouwd. Het museum bevatte ook een soort enge kermisattractie waar het -40 graden was en je in een boot terechtkwam die onderweg is naar de pool. Daarnaast kon je in de speelhoek beerschieten met een game en kijken hoe zwaar het was om een slede te trekken met 200 kilo aan gewicht. S’avonds hadden we het afscheidsfeestje van Matt en de volgende dag ging ik met Bjorn na het afscheid nemen nog even naar het Opera huis. Jammer genoeg was het deze dag geen mooi weer meer waardoor we niet heel goed van het uitzicht konden genieten. We gingen even langs mijn huis en aten een grote lunch, zodat Bjorn niet zo veel honger had in het vliegtuig. De volgende week was ik aan de hand van tripadvisor stukjes van Oslo aan het verkennen die ik nog niet eerder had gezien. Ik ging met Irene, Madalena en Sylvestre naar het Ekebergpark. Het Ekebergpark is het park dat vroeger tot de arme bevolking behoorde. De rijke bevolking had allemaal parken in het westelijke gedeelte, en de arme mensen wilden ook graag een eigen plek. Het Ekebergpark is wel raar, het bevat creepy standbeelden van mensen die lijken te lopen, graven uit de ijzertijd, een standbeeld met doodskoppen dat lijkt op het spelletje galgje en een engel waarvan de huid half weg was. Nu ik het beschrijf klinkt het alleen nog maar vreemder voor mezelf. De volgende dag ging ik met vrienden van Sylvestre uit Utrecht naar het Bygdoy beach, dit is een heel erg gezellig strandje in Oslo. Ik denk dat dit achteraf na het Sognsvann lake mijn favoriete plek in Oslo is. Het is er helemaal niet druk en het strand is erg schoon en vredig. Het kost enkel 30 minuten om er te komen en je ziet er veel vogels zoals zwanen en ganzen. Sommige vogels hadden zelfs kuikens en gaven hun kroost zwemles. Ik ben ook nog naar het volksmuseum geweest de volgende dag, maar dit lijkt echt precies op het openluchtmuseum van Arnhem. Ze stellen zelfs kamertjes van 20 jaar geleden ten toon en een tijdschrift met propaganda voor Osama Binladen. Er stond een oude koelkast computer die ik zelf ook heb gehad. Wel waren de dieren in de nagesynchroniseerde boerderij leuk, ze hadden varkens, koeien, paarden, schapen en kippen.

Nou ben ik de constitutiedag in mijn enthousiasme vergeten. De constitutiedag van Noorwegen is op 17 mei en iedereen gaat in traditionele kleding naar het paleis van de koning en heeft een champagne ontbijt. Wij hebben dit ontbijt niet gedaan omdat we zelf een goede plek wilden om de koning goed te kunnen zien! We moesten 1 uur wachten voor de kinderparade die 3 uur duurde (arme kinderen) met 20 graden. We liepen door de stad en hadden door dat het heel anders is dan koningsdag in Nederland. Noren schreeuwen niet en ze hebben niet overal luidde muziek en er is bijna nergens alcohol te verkrijgen. Het enige wat de Noren doen is een beetje buiten dwalen zonder dat ze echt weten wat ze doen. ‘’ze vinden het allemaal heel leuk en aardig maar snappen er niks van’’. We childen op de haven, het kostte me 1 uur om een toilet te vinden voor de meiden, omdat ze hier maar 1 dixie neerzetten en we gingen met Tim van het Roncalli naar het Kubapark waar Salsa muziek was. We zaten in het park en wilden wat biertjes bestellen bij de bar van het cafe dat er vlakbij zat. De eerste keer ging dit zonder problemen en konden we de plastic bekertjes meenemen in het park, maar de 2de keer toen ik ging halen vertelde de bouncer dat ik niet naar buiten mocht met drinken van het café. Daar stond ik dan met 4 halve liters bier. Gelukkig was het terras buiten en konden we stiekem naar het eind van het terras lopen. Ik werd nog bijna achtervolgt door de bewaker die ons zag wegrennen met de biertjes. Het was een heel erg grappig tafereel, ik denk dat jullie hier wel een beeld van kunnen hebben. Hierna gingen we naar mijn huis om wafels te eten en wilden we nog uitgaan, maar helaas kwamen we nergens binnen. De rij van heidi’s sloot na 1 uur wachten, lawo had een dresscode waar we niet aan voldeden, café Amsterdam was dicht en Rex Pub is toch niet wat we zochten. We gingen vroeg naar huiis en ik en Matt waren zo chagerijnig om deze teleurstelling dat we samen nog 3 uur op het balkon hebben gezeten met een fles wijn. We weigerden om te accepteren dat deze avond mislukt zou zijn en dat was die achteraf ook niet. We spraken over politieken in de wereld en Amerika alsof we politieke leiders waren en we haalden herinneringen op over Tromso en Bergen. Ik heb zoveel geluk gehad met Matt als douche/toilet genoot het had makkelijk gekund dat ik met een persoon had gezeten waarmee het minder klikte. Aan Matt heb ik een goede vriend over gelaten en een plek om te slapen in de VS.

Vrijdagavond had ik mijn afscheidsfeestje gehouden dat erg gezellig was en gisteren heb ik samen met Julia uit mijn buddygroep naar vettakollen gehiked en hebben we erg leuke foto’s gemaakt. Julia en ik konden met z’n tweeën goed praten en ik keek de champions league finale samen met mijn spaanse boksbroer Diego. Ten slotte heeft Diego mij vandaag een armbandje gegeven met Box broer. Ik ga iedereen die ik heb ontmoet zo erg missen, maar ik ben heel blij om dinsdag ook weer terug te keren. Bedankt voor het lezen van al mijn avonturen. In Noorwegen heb ik mezelf heel erg ontwikkelt in het Engels, sociale kwaliteiten en onafhankelijk worden. Ik bedank iedereen die ik hier heb ontmoet en ik ga de foto’s van iedereen die ik heb in mijn fotoalbum plakken.

Groetjes Remco